Στις 6 Δεκεμβρίου 2008, ένα αγόρι χτυπήθηκε θανάσιμα από σφαίρα αστυνομικού στα Εξάρχεια. Σύμφωνα με την αστυνομία, αυτό συνέβη όταν μια ομάδα ‘τριάντα περίπου ατόμων που πετούσαν πέτρες’ επιτέθηκε σ’ ένα περιπολικό. Σύμφωνα με άλλες πηγές, επρόκειτο για ‘μια μικρή ομάδα’. Σύμφωνα με άλλες πηγές, προηγήθηκε λεκτικός διαπληκτισμός. Το συμβάν, πάντως, είχε σαν αποτέλεσμα να κλιμακωθεί μια σειρά σοβαρών επεισοδίων σε διάφορες πόλης της Ελλάδας, και ιδιαίτερα στην Αθήνα. Παρατηρώντας αυτά τα παράλογα τεκταινόμενα, νιώθω ως συνήθως αηδιασμένος με τον τρόπο που τα μαζικά μέσα ενημέρωσης απολαμβάνουν την ευκαιρία να χειριστούν τους θεατές/αναγνώστες τους, διαστρεβλώνοντας γεγονότα και υποκινώντας την προκατάληψη προς χάριν εντυπωσιασμού.
Στους άμεσα ενδιαφερόμενους, έχω τρία πράγματα να πω:
...στην ‘υποτιθέμενη’ αστυνομία, παραθέτω:
Ο εκπρόσωπος του νόμου, είναι εκείνος που οφείλει περισσότερο απ’ όλους να υπηρετεί το νόμο. Αυτός από όλους τους ανθρώπους, θα πρέπει να συμπεριφέρεται σαν να είναι υποταγμένος στο νόμο. Αποτελεί, όμως, οικουμενική ανθρώπινη αδυναμία ότι αυτό που μας δίνεται να διαχειριστούμε, έχουμε την εντύπωση πως μας ανήκει.
- H.G. Wells
...στους υποτιθέμενους ‘αναρχικούς’, παραθέτω:
Το σήμα κατατεθέν του ανώριμου ανθρώπου είναι ότι θέλει να πεθάνει ηρωικά για ένα σκοπό, ενώ το σήμα κατατεθέν του ώριμου ανθρώπου είναι ότι θέλει να ζήσει ταπεινά για ένα σκοπό.
- Wilhelm Stekel
...στους υποτιθέμενους ‘δημοσιογράφους’, παραθέτω:
Πάντοτε υπάρχει ελπίδα όταν οι άνθρωποι αναγκάζονται να ακούσουν και τις δυο πλευρές. Όταν ακούν μόνο τη μία πλευρά, τότε είναι που τα λάθη γίνονται προκαταλήψεις, και η αλήθεια η ίδια παύει να είναι αληθινή, καθώς η υπερβολή τη μετατρέπει σε ψέμα.
- John Stuart Mill ("On Liberty"), 1859
Παρεμπιπτόντως, σκόπιμα έβαλα τις λέξεις ‘αστυνομία’ , ‘αναρχικοί’ και ‘δημοσιογράφοι’ εντός εισαγωγικών - είναι εσκεμμένος ο σαρκασμός μου, επειδή, από τη μέχρι τώρα εμπειρία μου, μια ανησυχητική πλειοψηφία και των τριών αυτών κατηγοριών ανθρώπων δεν είναι αυτό που ισχυρίζονται πως είναι. Δυστυχώς, οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι στην πραγματικότητα ανώριμα, ακαλλιέργητα παιδιά που τρέχουν από δω κι από κει παίζοντας ‘κλέφτες κι αστυνόμους’ κι επιδεινώνοντας ολοένα την κατάσταση για όλους εμάς που προσπαθούμε να εγκαθιδρύσουμε μια ουσιαστική, μόνιμη, θετική διαφορά.
Έχω χάσει πια λογαριασμό των συζητήσεων που έχω κάνει με νεαρούς, οι οποίοι προβαίνουν σε περήφανες δηλώσεις για το επίπεδο των γνώσεων που κατέχουν οι ίδιοι και οι σύντροφοί τους, σχετικά με τον ‘αναρχισμό’ τους, αλλά όποτε επιχειρώ να ερευνήσω το βάθος της γνώσης τους σχετικά με την πραγματική Αναρχική θεωρία (ως σύστημα πολιτικών και οικονομικών ιδεών που ξεκινά από τις αρχές του 1600, ίσως και νωρίτερα, και το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τη χαοτική βία), τότε ευθύς καταφεύγουν σε ρηχά τσιτάτα, του είδους ‘να γκρεμίσουμε το σύστημα, φίλε’. Κατά τον ίδιο τρόπο, έτυχε συχνά να γίνω αυτόπτης μάρτυρας νεαρών ένθερμων αστυνομικών, έτοιμων να προκαλέσουν βίαιες αντιδράσεις, στις περιοχές της Ομόνοιας ή των Εξαρχείων, και μπόρεσα να διαπιστώσω ότι ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο κατετάγησαν στο Αστυνομικό Σώμα, ήταν για να μπορούν να οπλοφορούν νόμιμα. Για όλους αυτούς, παραθέτω (από το www. Wikipedia.org)
Η λέξη ‘αναρχία’ χρησιμοποιείται συχνά από μη αναρχικούς ως όρος υποτιμητικός, που υποδηλώνει μια έλλειψη ελέγχου κι ένα αρνητικό περιβάλλον χάους. Εξαιτίας αυτού, ορισμένοι ακτιβιστές αυτοαποκαλούνται πλέον φιλελεύθεροι σοσιαλιστές. Πιο πρόσφατα, ένας άλλος όρος που χρησιμοποιείται είναι αυτός του αντιεξουσιαστή. Ωστόσο, οι αναρχικοί εξακολουθούν να επιμένουν ότι η αναρχία δεν σημαίνει μηδενισμό, ανομία και απόλυτη κατάργηση των νόμων, αλλά μια μη απολυταρχική κοινωνία, βασισμένη στην αυθόρμητη τάξη ανεξάρτητων ατόμων σε αυτόνομες κοινότητες, που έχουν σαν κύριες αρχές τους την αλληλοβοήθεια, την εθελούσια συνύπαρξη και την άμεση δράση.
...και η δική μου συμβουλή προς αυτούς τους ανθρώπους είναι:
Μορφωθείτε. Μην κραδαίνετε το λάβαρο ενός αγώνα τον οποίο δεν κατανοείτε καν. Με τον ίδιο τρόπο, μην ισχυρίζεστε ότι κατέχετε ένα επίπεδο κύρους που ξεπερνά το δικό σας επίπεδο ωριμότητας και υπευθυνότητας. Προσβάλλετε έτσι όλους εκείνους που πραγματικά κατανοούν τους αγώνες και που διαθέτουν γνήσια αίσθηση κοινωνικής ευθύνης. Όταν χρησιμοποιείτε μια μοντέρνα ταμπέλα σαν πρόφαση για να εκτονώσετε την οργή σας κάθε φορά που δεν αποκτάτε ό,τι αξιώνετε από τη ζωή, τότε δεν είστε Αναρχικός, Σοσιαλιστής, ούτε βεβαίως και ‘Αστυνομική Εξουσία’. Είστε απλώς ένας ακαλλιέργητος βάνδαλος, που καταστρέφει τις κοπιαστικές προσπάθειες των ώριμων μελών αυτής της κοινωνίας, τα οποία πασχίζουν σιωπηρά να κάνουν αυτό τον τόπο καλύτερο για τα παιδιά του μέλλοντος.
Μένοντας στα Εξάρχεια εδώ κι αρκετά χρόνια και παρακολουθώντας τα κωμικοτραγικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα κάθε 17η Νοέμβρη κάτω από το παράθυρό μου, έχω σχηματίσει την εξής εντύπωση. Με την εξαίρεση μερικών –κυριολεκτικά μετρημένων στα δάχτυλα – ανθρώπων, η επέτειος είναι πάντα μια πρόφαση για μια ομάδα νεαρών χούλιγκαν με κουκούλες να παίξουν λίγο ξύλο με μια ομάδα νεαρών χούλιγκαν με στολές. Αυτό με τη σειρά του, δίνει την ευκαιρία σε ορδές ανεύθυνων ‘δημοσιογράφων’ να γράψουν ή να αναμεταδώσουν παράλογα ‘συνταρακτικά ρεπορτάζ’ (με μουσική επένδυση συμφωνιών του Μάλερ και ειδικά ηχητικά εφέ ταινιών δράσης) γι’ αυτή τη μεγαλοπρεπή ‘σύγκρουση των Τιτάνων’, ώστε να χαρίσουν στους στρογγυλοκαθισμένους στους καναπέδες τους θεατές λίγο σασπένς και να τους βγάλουν για καμιά-δυο μέρες από την απόγνωση της ανίας τους. Βρίσκω το επίπεδο αυτής της κατάστασης τόσο χαμηλό που μου φέρνει αναγούλα. Στο μεταξύ, το μεγαλύτερο έγκλημα απ’ όλα είναι ότι ‘οι άνθρωποι πίσω από την αυλαία’ (οι πολιτικοί και οι διεθνείς κεφαλαιοκράτες) εκμεταλλεύονται ως συνήθως τέτοια γεγονότα για να συγκαλύψουν τα σκάνδαλά τους και να αποσπάσουν την προσοχή του κόσμου, ενώ προωθούν προσεκτικά τις πιο ύπουλες στρατηγικές και νομοθεσίες τους. Αν εσείς, που βγαίνετε στους δρόμους, συνειδητοποιούσατε ότι σας χρησιμοποιούν σαν πιόνια σε αυτή τη διεστραμμένη παρτίδα σκακιού, ώστε οι βασίλισσες και οι βασιλιάδες (και των δυο στρατοπέδων), να κάνουν ακριβώς τις κινήσεις που θέλουν (και που ανέκαθεν ήθελαν), τότε θα θυμώνατε πραγματικά. Και τότε θα θέλατε να κάνετε κάτι πιο ουσιαστικό από το να πετάτε βόμβες μολότωφ και να κραδαίνετε κλομπ. Κι αν εσείς, οι ‘δημοσιογράφοι’ συνειδητοποιούσατε σε ποιο βαθμό τα χειριστικά ρεπορτάζ σας γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους πλούσιους και ισχυρούς ώστε να αυξήσουν περισσότερο τον πλούτο και την εξουσία τους, ίσως θυμώνατε κι εσείς αρκετά ώστε να απελευθερωθείτε από τον κινούμενο από το χρήμα θίασο των μέσων μαζικής ενημέρωσης και να αρχίσετε να δημοσιοποιείτε λίγη Αλήθεια.
Η ωμή, τυφλή βία δεν είναι Έξυπνη. Είναι παιδιάστικη - και όταν όλοι συμπεριφέρονται σαν παιδιά για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάποια παιδιά καταλήγουν να σκοτωθούν πραγματικά κι εξίσου παιδιάστικα όλοι καταδεικνύουν ως ενόχους τους λάθος ανθρώπους.
Μορφωθείτε. Διαφορετικά θα πνιγούμε όλοι μέσα στο μίσος που θρέφει η άγνοια...
© 2008 Rowan Thorpe.
Rant about Athens riots by Rowan Thorpe is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-Share Alike 3.0 Greece License.